Największe zapotrzebowanie na azot mają drzewa na wiosnę w okresie kwitnienia, zawiązywania owoców i intensywnego wzrostu nowych pędów. Dlatego nawozy azotowe wysiewa się jak najwcześniej, aby do tego czasu zostały pobrane przez drzewa, czyli zaraz po obeschnięciu gleby. Stosując duzą dawkę nawozów łatwo przyswajalnych dla roślin, jak saletra amonowa, można połowę dawki wysiać na przedwiośniu, a połowę po przekwitnięciu drzew. Można tez nawozić azotem po zakończeniu wzrostu drzew, a więc w październiku — listopadzie. Nie należy wówczas stosować nawozów łatwo wypłukiwanych z gleby; najlepiej wysiać w tym terminie mocznik. Rys. 52. Wysiewanie nawozów w starszym sadzie na całej jego powierzchni (fot. T. Woj-niakiewicz) W sadach z pasami murawy i ugoru herbicydowego korzenie drzew pobierają składniki pokarmowe prawie wyłącznie z ugoru herbicydowego. Warto więc przystosować rozsiewacz nawozów do pasowego wysiewu tylko w pasach ugoru herbicydowego. Oszczędzi się dzięki temu zarówno na nawozach, jak i na koszeniu murawy, która nie nawożona (przede wszystkim azotem) nie rośnie tak silnie jak nawożona i nie wymaga częstego koszenia. Szczególną uwagę należy zwrócić na nawożenie magnezem. W przypadku gdy gleba nadaje się do wapnowania stosujemy magnez w postaci wapna magnezowego, ustalając wielkość dawki, zależnie od wymagań wapno­wania gleby (tab. 8). Jeśli gleby nie trzeba wapnować, magnez dajemy w formie uwodnionego siarczanu magnezowego, obliczając jego dawkę zgodnie z tabelą 7. Samo wapnowanie (tylko nawozami wapniowymi bez magnezu) można przeprowadzić, wyliczając dawkę nawozów wapniowych z tabeli 8. Na glebach ciężkich należy stosować nawóz wapniowy tlenkowy, a na lekkich nawóz wapniowy węglanowy. Drzewa owocowe można tez dokarmiać dolistnie, tzn. opryskiwać je roztworami odpowiednich nawozów. W celu dokarmiania azotem używa •Zasadniczo nie wymaga wapnowania. Można stosować wapno magnezowe jeśli rośliny wymagają nawożenia magnezem. się roztworu mocznika w stężeniu 0,3% (w końcu wiosny), 0,5% (latem) i aż do 4% (na jesieni po zbiorze owoców). Chlorek wapniowy (uwodniony czysty CaCI2 6 H20) w stężeniu 0,8% służy do wzbogacania jabłek w wapń. Jabłonie opryskujemy siedem razy (mniej więcej co dwa tygodnie). W pierwszych opryskiwaniach, gdy liście są jeszcze bardzo delikatne, należy polecane stężenie zmniejszyć o połowę, to znaczy do 0,4%. Można także stosować chlorek bezwodny płatkowany w stężeniach od 0,25 do 0,5%. Liczbę opryskiwań można ograniczyć do 3 i wykonać je w sierpniu i we wrześniu. Nie należy opryskiwać, gdy temperatura przekracza 21 °C lub gdy po ostatnim zabiegu nie spadło co najmniej 2 mm deszczu. Nieprzestrzeganie tych zaleceń grozi poparzeniem liści. Opryskiwanie chlorkiem wapniowym można uzupełnić lub zastąpić zanurzaniem jabłek w 3-4-procentowym jego roztworze przez 1 -2 minutry przed wniesieniem jabłek do chłodni lub przechowalni. Siarczan magnezowy uwodniony (w stężeniu 2%) lub bezwodny (w stężeniu 1%) służy do opryskiwania drzewa z objawami niedostatku magnezu. Zabieg wykonujemy od końca lipca 4 razy co 2 tygodnie. Boraks w stężeniu 0,5% stosuje się po wystąpieniu na drzewach objawów niedostatku boru. Zabieg wykonuje się 1 lub 2 razy po kwitnieniu. Siarczanem żelazawym w stężeniu 0,5% opryskuje się drzewa z objawami chlorozy. Liczba zabiegów zależy od nasilenia choroby i waha się od 3 do 6; opryskuje się co tydzień po przekwitnięciu drzew.