Mniejsze znaczenie mają komposty, choć również stanowią dobry nawóz organiczny. Przygotowuje się je z chwastów, śmieci, plew, zmiotków ze stodół i podwórza, łętów ziemniaczanych itp. Nie ma więc gospodarstwa, które nie mogłoby produkować przynajmniej małych ilości kompostu. W miejscu nie zalewanym przez wodę i ocienionym kładzie się 20-centyme-trową warstwę torfu lub ziemi próchnicznej; szerokość stosu kompostowe­go powinna wynosić 2 m. Kolejne warstwy odpadków przekłada się cienkimi warstwami ziemi. Zalecane jest przysypywanie stosu nawozem wapniowym (obojętne jakim) lub popiołem drzewnym, który zawiera duzo wapnia. Stos okrywa się warstwą ziemi (rys. 51). Kompost powinien nadawać się do uzylku po roku. W tym czasie należy go 2 razy przerzucić łopatą, aby warstwy wierzchnie znalazły się na spodzie, a dolne na wierzchu. Zaleca się stos od czasu do czasu polewać, zwłaszcza w okresach suszy. Można używać do tego wody gnojowej (wody odpływa­jącej z obornika). Nawozy mineralne zawierają przeważnie jeden składnik pokarmowy w dużej, choć różnej ilości (podanej w procentach), którą trzeba uwzględnić przy obliczaniu dawki nawozu wysiewanego na 1 ha sadu lub pod poszczególne drzewa. Do nawozów azotowych zaliczamy saletrę amonową, saletrzak, siarczan amonowy i mocznik.